ziekenhuis en grenzen verleggen

gisteren moesten ik met fabio naar het ziekenhuis in dordrecht
ik ben geen held in de auto en dingen alleen doen vind ik eng tenminste
als ik ergens alleen in de auto heen moet omdat ik de koningin ben als het gaat om verdwalen zelfs nog met een tom tom
maar goed fabio moest naar het ziekenhuis en ik vond dat ik nu ik bijna 31 ben toch echt alleen moest gaan met hem
je kan tenslotte niet altijd maar afhankelijk zijn van andere
nu hebben wij de nieuwste tom tom en volgens jan is het een tom tom voor dummies en kan ik er zelfs niet verkeerd mee rijden
dus daar gingen we op naar het ziekenhuis en idd ik ben helemaal in een keer goed gereden
wat was ik trots op me zelf
wat voor een ander waarschijnlijk niets is vond ik dit echt knap van me zelf!
auto geparkeerd en mn kleine schat was lekker in slaap gevallen vond het eigenlijk zielig om hem wakker te maken maar goed hij moest toch uit die auto
nog een keer goed gekeken waar de auto stond want ja dat is punt 2 van mij ik vergeet altijd waar ik mijn auto parkeer!
en op naar onze afspraak in het ziekenhuis
de eerste bali was gelukkig zo gevonden want ik was al bang dat ik in het ziekenhuis zou verdwalen maar dat ging gelukkig goed
we mochten binnen komen en kregen een gesprek over het hoe of wat er te voor berijding van fabio zn opereatie om zijn neus amandel te knippen en de buisjes die hij in zn oren krijgt
o ja mevrouw is hij al bloed geprikt? eeehhh nee shit moet dat?
ja helaas dus ik vertel het aan fabio waarop de beste man tegen me zegt dat moet je helemaal nog niet vertellen
dus ik kijk hem een beetje stom aan, waarom niet? ik geloof dat ik mijn eigen kind toch wel ken en heel goed weet wat ik wel of niet tegen hem kan zeggen!
nou ja zo onaardig zei ik het niet maar daar kwam het wel op neer
dus ik heb met fabio de afspraak gemaakt dan als hij een stoere jongen was dat hij dan straks iets uit het winkeltje mocht uit zoeken
daar ging ik met lood in mn schoenen want ja ik heb met dinja ooit bloed wezen prikken en die gilde het hele ziekenhuis bij elkaar
hoe dichter bij we kwamen hoe meer fabio begon te mopperen ik wil het niet mn oor is al over
daar kwam de prik zuster al en we mochten gaan zitten
hij kreeg een prikje in zn vinger en dan gaan ze het bloed uit de vinger krijpen
dus ik wachten op een au tranen of iets maar hij gaf geen kick helemaal niets
wat was ik trots om mn kleine man!
hij had zeker iets uit het winkeltje verdiend
een stoere piraat van hout had hij uit gekozen
toen moesten we nog even naar de 3e etage voor uitleg wat ze allemaal gaan doen tijdens de operatie en toen mochten we weer naar huis
natuurlijk liep ik weer een pad te ver en kon mn auto niet vinden maar gelukkig vonden we hem al snel
en toen lekker naar mn moeder
een dag dat ik mn grens verlegd heb
en mn kleine man heeft laten zien hoe stoer hij is!